تنهایی
- شنبه, ۳ آبان ۱۳۹۳، ۱۲:۵۶ ق.ظ
عـادت کـــرده ام کــــﮧ تــنـهــا با خــودم باشـــم
دوســتــے میــگـفت عـیــب تــنـهـایــے ایــن اســت کـــﮧعـادت
مــیـکـنــے ... خــودت تـصــمـیـمــے مـے گیرے
تــنـها بـــﮧ خــیـابان مــے روے، . .و بـــﮧ تــنـهـایــے قـدم میزنـے . . .
پــشـت مــیـز کــافـے شــاپ تــنـهـایــے مـے نشینـےو آدمــهـا را
نــگاه میــکنے ، . .
ولــی مــن بـــﮧ خـاطر هــمـیــن حـــــــس دوســـتـش دارم
تــنـهـا کـــﮧ باشـے نگاهـــت دقــیـق تــر مــے شــود
و مـــعـنـا دار ؛
چــیـزهــایــے مـے بینے کـــﮧ دیگران نــمے بیننددر خــیـابان زودتر
از همـــﮧ میــفـهـمـے پایــیـز آمده
و ابرها آســمـان را محـــکـم در آغــــوش کشـــیـده اند
مــیـتـوانــے بے توجـــﮧ بـــﮧ اطــراف ســاعتهــا چـشـم
بـــﮧ آســـمان بــدوزے و تــولد بارانرا نظاره گــر باشــے.
بــــراے هــمـیـن تــنـهـایـــے را دوســـت دارم
.
